De meest legendarische wadlooptocht in de geschiedenis.

Jelle de Porto, een befaamd Texels wadloper begon op een mooie zomerdag met een zeer lage eb aan zijn lange wadlooptocht. Hij had een techniek bedacht om een langere wadlooptocht te doen. Door een rubberen vlot met klein anker mee te slepen, kon hij als het vloed werd weer wachten op de eb om vervolgens door te kunnen lopen. Jelle begon zijn tocht bij de Cocksdorp, Texel, in één 'haal' kwam hij uit bij de grote zandplaat Richel, ten zuidoosten van Vlieland. Na een periode te wachten vervolgde Jelle zijn tocht. Dit deed hij een aantal keer totdat hij uitkwam bij het onbewoonde eiland Rottumeroog. Toen hij hier was aangekomen sloeg het weer om. Door het extreme weer zal er in de komende maand geen goede eb meer komen om terug te kunnen lopen naar en bewoonde plaats. Jelle zat vast op Rottumeroog. Hij pakte zich bij de ballen en zei: "Ik gaan nog lang nie dóód". Hij groef een diepe gleuf in de welbekende noodkreet 'SOS'. Na twee lange weken zag een verdwaalde amateurvlieger de tekst. Hij belde de kustwacht en zorgde ervoor dat Jelle werd gered. Jelle heeft deze tijd kunnen overleven op miraculeuze wijze. Door het woeste weer zijn er een aantal zeecontainers van een schip afgeslagen, één hiervan spoelde aan, precies vier dagen later dan dat Jelle was gestrand. Deze container was tot de nok gevuld met bananen, Jelle heeft in de tien dagen dat hij de bananen tot zijn beschikking heeft gehad ongeveer 200 bananen geconsumeerd. De rest van de bananen heeft hij gebruikt om sap van te maken, poppetjes maken en het werpen op vogels. 

Mooi hè?